door cynthia de groot
Cynthia de Groot is een ervaren corporate recruiter en is nu voor een jaar op reis door Azië, samen met haar vriend Kevin.
Volg op Recruitmentlife de avonturen in Azië en hoe zij remote werken combineert met Azië ontdekken.
Na twee weken door Cambodja te hebben gereisd, is het tijd om over land de grens naar Laos over te steken. Dat blijft toch altijd een beetje spannend. Douaneambtenaren hebben soms hun eigen interpretatie van de regels, wat ervoor kan zorgen dat je opeens veel meer dan gebruikelijk voor je visum moet betalen. Gelukkig verloopt alles soepel en komen we vrij gemakkelijk de grens over. Meteen valt op dat de wegen in Laos een stuk slechter zijn dan in Cambodja. Beetje zoals de grens tussen Nederland en België—zelfs met je ogen dicht weet je wanneer je België inrijdt.
De afgelopen week stond in het teken van de befaamde Thakhek scooterloop: een prachtige route van bijna 450 kilometer die we in vijf dagen hebben afgelegd. Maar voordat we überhaupt konden beginnen, moesten we eerst van Pakse naar Thakhek zien te komen. Een helse rit van 335 kilometer, waarbij Google Maps optimistisch zes uur aangeeft, maar in werkelijkheid negen uur in beslag neemt door de belabberde staat van de wegen. Wat als de bus vol zit? Geen probleem, dan zetten ze gewoon plastic krukjes in het gangpad. Efficiënt, dat wel.
Eenmaal in Thakhek beginnen we vol enthousiasme aan de scooterloop. De wegen zijn verrassend goed onderhouden, en overal waar we komen, roepen kinderen vrolijk "Sabaidee!" terwijl ze enthousiast zwaaien. Laos is een van de armste landen in Zuidoost-Azië, maar de mensen lijken oprecht tevreden en zijn onwijs vriendelijk.
Wegen bouwen in Laos versus Nederland
Tijdens de route krijgen we te maken met wegwerkzaamheden. Niets bijzonders, zou je denken, maar in Laos pakken ze dat toch nét even anders aan. Een deel van de route is voor verkeer officieel gesloten tussen 06:00 en 11:00 uur en tussen 13:00 en 17:00 uur, voor scooters gelden andere regels, die mogen gewoon door. En dat betekent: zigzaggend over los zand, tussen graafmachines en stapels stenen rijden. Geen verkeersregelaars, geen duidelijke omleidingen—je zoekt het maar uit.
Dat brengt me met mijn gedachten naar mijn werk. Terwijl ik hier op een scooter tussen de bouwactiviteiten door manoeuvreer, ben ik in Nederland op zoek naar een Werkvoorbereider, Projectleider en Uitvoerder in de bouw. En dat contrast is interessant. Waar in Laos de werkzaamheden gewoon doorgaan en het verkeer zich maar moet redden, is in Nederland de rol van een Projectleider cruciaal in het organiseren en structureren van dergelijke projecten. Hoe zorg je ervoor dat een bouwproces efficiënt verloopt? Dat deadlines worden gehaald zonder dat de veiligheid in gevaar komt? En hoe zou een Nederlandse Werkvoorbereider omgaan met zo'n chaotische en onveilige situatie als hier?
Terwijl ik op mijn hotelkamer met een snelle WiFi-verbinding kandidaten op LinkedIn bekijk, besef ik hoe waardevol een goed georganiseerd bouwproject is. De juiste mensen op de juiste plek maken daarin het verschil. Tijd om een Projectleider te vinden die wél zorgt voor veiligheid en een strak bouwplan.
Morgen staat er een rit van 140 kilometer naar Nong Kiau op de planning. Google Maps zegt 3 uur en 40 minuten, maar ik gok op 5 uur. Voor nu geniet ik nog even van het comfortabele hotel en ga ik verder met mijn zoektocht. Misschien vind ik vandaag nog wel dé perfecte kandidaat.
